Pięć wykresów wyjaśniających perspektywy makroekonomiczne Ameryki Łacińskiej


Uwaga redaktora: 2 października 2014 r. Brookings Global-CERES Economic and Social Policy in Latin America Initiative (ESPLA) uruchomił



Raport dotyczący perspektyw makroekonomicznych dla Ameryki Łacińskiej z 2014 r.: Luki makroekonomiczne w niepewnym świecie: jeden region, trzy Ameryki Łacińskiej.



Pięć poniższych wykresów wyjaśnia główne wnioski raportu.





Po dekadzie wysokiego wzrostu i wysokich oczekiwań co do przyszłości regionu, nowy i mniej samozadowolony kontekst globalny oznacza powrót do słabego tempa wzrostu na poziomie 3,3 procent w ciągu najbliższych pięciu lat, od 2014 do 2018 roku. region jest efektem zmiany perspektyw wzrostu w gospodarkach rozwiniętych (pogrążonych w tzw. sekularnej stagnacji); rychły koniec chińskiego modelu wzrostu napędzanego inwestycjami i kredytem oraz dalsze spowolnienie gospodarki; złagodzenie cen surowców; oraz stopniowy wzrost kosztów finansowania międzynarodowego dla rynków wschodzących.



Jakie wyzwania makroekonomiczne stoją przed regionem? Aby odpowiedzieć na to pytanie, stworzyliśmy szereg wskaźników, które są porównywalne w różnych krajach. Każdy wskaźnik jest znormalizowany tak, że ilekroć wartość jest poniżej 1, oznacza perspektywę pozytywną, a gdy wartość jest powyżej 1, oznacza perspektywę negatywną w każdym wymiarze makroekonomicznym.



co oznacza godzina?

Powstaje opowieść nie o jednej Ameryce Łacińskiej, ale o trzech: jednej o solidnych podstawach makroekonomicznych (Chile, Kolumbia, Meksyk i Peru), jednej o słabych podstawach (Argentyna i Wenezuela) i jednej o mieszanych podstawach (Brazylia). Każdy klaster ma inną perspektywę i inne wyzwania polityczne.



rysunek 1




Źródło: Obliczenia własne na podstawie wskaźników kondycji finansowej MFW i statystyk krajowych dla Wenezueli.



Po serii kryzysów bankowych, restrukturyzacji zadłużenia i trudnej sytuacji finansowej kondycja systemu finansowego w regionie znacznie się poprawiła. Wyraźnie widać, że zaostrzenie regulacji i nadzoru nad systemami bankowymi regionu w ciągu ostatniej dekady opłaciło się.

W celu oceny perspektyw bankowych opracowaliśmy Wskaźnik podatności bankowej zdefiniowany jako stosunek przewidywanych kredytów niespłacanych w bardziej niekorzystnych warunkach ekonomicznych – wyższe stopy procentowe, niższy wzrost i deprecjonujące waluty – do maksymalnej liczby kredytów niespłacanych (określony jako poziom kredytów niespłacanych, który wyczerpie istniejące rezerwy na straty kredytowe i kapitał banku) . Co zaskakujące, wskaźnik podatności na zagrożenia bankowe wynosi poniżej 1 dla każdego kraju w regionie, co oznacza, że ​​jeśli wykluczymy ekstremalne zdarzenia, banki w regionie mają silną pozycję, aby wytrzymać pogorszenie warunków gospodarczych. Z makroekonomicznego punktu widzenia tym razem słabym ogniwem nie wydaje się być system bankowy.



Rysunek 2




Źródło: Obliczenia własne na podstawie statystyk krajowych, MFW, IADB, CAF i FLAR.

Od początku okresu karencji w połowie 2011 r. istniała wyraźna różnica w zachowaniu międzynarodowych rezerw między krajami z pełnym dostępem a tymi z ograniczonym dostępem do międzynarodowych rynków finansowych. Choć w pierwszym przypadku nadal rosły (Brazylia, Chile, Kolumbia, Meksyk i Peru), w drugim znacznie spadły (Argentyna i Wenezuela).



Aby ocenić międzynarodową sytuację płynnościową, opracowaliśmy: Międzynarodowy wskaźnik płynności . Międzynarodowy Wskaźnik Płynności definiuje się jako stosunek krótkoterminowych zobowiązań dłużnych sektora publicznego – zarówno krajowego, jak i zagranicznego, z uwzględnieniem zapasów instrumentów sterylizacyjnych banku centralnego – oraz krótkoterminowych zobowiązań dłużnych zewnętrznych korporacyjnego niefinansowego sektora prywatnego należnych w ciągu najbliższych 12 miesięcy do rezerw międzynarodowych, plus już uzgodnione warunkowe linie kredytowe ex ante i potencjalne linie kredytowe, które mogą być negocjowane z wielostronnymi lub regionalnymi instytucjami finansowymi.



Uważamy, że kraje z pierwszego skupienia — Chile, Kolumbia, Meksyk i Peru — mają silną pozycję płynnościową, która zapewnia im skuteczną ochronę przed epizodami zawirowań finansowych na międzynarodowych rynkach kapitałowych, podczas gdy Argentyna i Wenezuela mają bardzo słabą pozycja płynności. Brazylia znajduje się na pośrednim, granicznym położeniu.

cofnij zegary 2019

rysunek 3




Źródło: Statystyki krajowe i szacunki sektora prywatnego dla Argentyny. Prognozy pochodzą z FocusEconomics i Econviews dla Argentyny.



Aby ocenić perspektywy inflacji, uważamy, że kraj ma pozytywną (negatywną) perspektywę inflacji, jeśli oczekuje się, że utrzyma się lub spadnie poniżej (wzrost powyżej) 4 procent w ciągu najbliższych trzech lat. Dzięki tej definicji opracowaliśmy Wskaźnik podatności na inflację, zdefiniowany jako stosunek prognozowanej inflacji na koniec 2016 r. do 4-procentowego progu inflacji.

Po raz kolejny pojawia się niejednorodny obraz, w którym niektóre kraje mają bardzo negatywne perspektywy inflacyjne (Argentyna i Wenezuela) i stoją w obliczu konieczności wprowadzenia znacznych zmian w polityce, podczas gdy inne mają wyjątkowo silną i trwałą historię bardzo niskiej i stosunkowo stabilnej inflacji. stawki (Chile, Kolumbia, Meksyk i Peru). Brazylia chybia znaku ze stosunkowo niewielkim marginesem.

rysunek 4


Źródło: Obliczenia własne na podstawie statystyk krajowych i MFW World Economic Outlook.

Aby ocenić siłę sytuacji fiskalnej opracowaliśmy Wskaźnik podatności fiskalnej . Fiscal Vulnerability Ratio definiuje się jako stosunek przewidywanego długu do PKB w okresie 15 lat (przy założeniu identycznych dochodów z podatku inflacyjnego dla każdego kraju) do progu 50% długu do PKB.

Wyłania się bardzo zróżnicowany obraz między krajami o bardzo niepewnej sytuacji fiskalnej (Argentyna i Wenezuela), które stoją w obliczu konieczności dokonania znacznych korekt politycznych w celu ustabilizowania dynamiki długu publicznego, podczas gdy inne kraje znajdują się bezpiecznie poniżej krytycznego poziomu 1 (Chile, Kolumbia, Meksyk i Peru) wykazujące wyjątkowo silną pozycję fiskalną. Brazylia zaczyna ze stosunkowo wysokimi poziomami długu publicznego i wykazuje niezbieżną dynamikę zadłużenia, która będzie wymagała terminowych dostosowań finansów publicznych w celu utrzymania obecnej zdolności kredytowej.

koszt podróży w kosmos

rysunek 5


Źródło: FocusEconomics.

Oceniając ogólną wrażliwość makroekonomiczną, region dzieli się na 3 grupy. Jedna grupa składa się z Chile, Kolumbii, Peru i Meksyku — krajów z pełnym dostępem do rynków międzynarodowych i wielostronnego finansowania oraz silnymi podstawami makroekonomicznymi. Kolejną grupę tworzą Argentyna i Wenezuela – kraje o ograniczonym dostępie do międzynarodowych rynków finansowych i wielostronnym finansowaniu oraz słabych podstawach ekonomicznych. Wreszcie, Brazylia należy do ostatniej i pośredniej grupy, z pełnym dostępem do międzynarodowych rynków finansowych i finansowania wielostronnego, ale wykazującą słabe punkty w niektórych wymiarach makroekonomicznych – zwłaszcza na froncie fiskalnym. Warto zauważyć, że prognoza wzrostu na okres pięcioletni 2014-2018 zgodnie z konsensusem rynkowym skupia te siedem krajów w tych samych trzech grupach (zob. wykres 5).

Skala wyzwań makroekonomicznych będzie zależeć od tego, czy kraje należą do klastra o silnych, mieszanych czy słabych fundamentach makroekonomicznych. Dla krajów o silnych fundamentach makroekonomicznych (Chile, Kolumbia, Meksyk i Peru) głównym wyzwaniem jest utrwalenie stabilności makroekonomicznej w trudniejszych czasach. W przypadku krajów o słabych podstawach makroekonomicznych konieczne jest pilne przywrócenie zaufania, aby powstrzymać odpływ kapitału i drenaż rezerw międzynarodowych oraz reanimację ich słabnących gospodarek. Dla Brazylii, o zróżnicowanych podstawach makroekonomicznych, wyzwaniem jest zareagowanie na czas na froncie fiskalnym, aby uniknąć pogorszenia jej obecnej zdolności kredytowej.

Z perspektywy rozwoju, reformy sprzyjające wzrostowi będą potrzebne w każdym kraju w regionie – w tych o mocnych i słabych podstawach makroekonomicznych – w celu ożywienia tego, co w przeciwnym razie będzie słabym wzrostem w nadchodzących latach. Bardziej niesprzyjające warunki mogą stanowić odpowiednie zachęty właśnie do tego, ponieważ są to czasy, w których zwykle podejmuje się złożone politycznie decyzje.