Global Compact on Refugees (GCR) z 2018 r. przedstawia wiele pomysłów politycznych na rzecz poprawy ochrony uchodźców i wsparcia dla krajów przyjmujących. W wielu obecnych środowiskach politycznych szersze zalecenia GCR mogą zostać odrzucone; stąd konkretne pomysły na wdrożenie będą miały znaczenie.
Administracja Trumpa prowadziła drapieżną politykę wobec Wielkiej Brytanii, mającą na celu wykorzystanie zapotrzebowania Wielkiej Brytanii na nowe porozumienia handlowe po Brexicie. Pod rządami tego prezydenta „specjalne relacje” nie są już tak wyjątkowe, przekonuje Thomas Wright.
Ted Pelagidis przedstawia aktualne informacje na temat greckiego kryzysu finansowego i prawdopodobnego uchwalenia nowego budżetu.
Po tym, jak Grecja i jej europejscy wierzyciele osiągnęli w ten weekend porozumienie w sprawie restrukturyzacji pakietu ratunkowego dla Grecji, Carlo Bastasin analizuje trudną drogę, która czeka greckich przywódców.
Greckie banki nie są obecnie w stanie sfinansować ożywienia gospodarczego kraju, a częściowo winne są niespłacane kredyty, wyjaśnia Theodore Pelagidis.
Ataki na personel Charlie Hebdo i późniejsze wzięcie zakładników w Porte de Vincennes były szeroko omawiane w algierskich mediach. Algierskie serwisy informacyjne również uważnie śledziły ataki odwetowe na mos…
Liberalna tolerancja indywidualnych wyborów może wydawać się nieocenioną cnotą, pisze Shadi Hamid. Powinniśmy jednak zdawać sobie sprawę, że tolerancja wszystkich utrudnia utrzymanie tożsamości narodowej. Ten artykuł i kolejny post pierwotnie ukazały się w The Atlantic.
W swoim najnowszym blogu Theodore Pelagidis wyjaśnia, dlaczego rok 2016 będzie rokiem wielkiej transformacji greckiej gospodarki.
Zarządzanie przez Europę kryzysem migracyjnym jest fatalne. Dzieje się tak głównie dlatego, że państwo narodowe nie jest w stanie sprostać obecnym wyzwaniom geopolitycznym. Mówiąc prościej, poszczególne państwa członkowskie Unii Europejskiej nie są w stanie samodzielnie poradzić sobie z przepływami migracyjnymi.
Propozycja Annegret Kramp-Karrenbauer dotycząca europejskich sił bezpieczeństwa w Syrii obnaża miażdżącą prawdę: europejska bierność w Syrii jest moralnie naganna i szkodzi własnym interesom bezpieczeństwa Europy.
Macron chce także ożywić Unię Europejską jako globalną potęgę i odrzucić populistyczny nacjonalizm, który grozi osłabieniem jej sukcesu w budowaniu pokojowych i pomyślnych relacji między byłymi przeciwnikami. Ale zdaje sobie również sprawę, że może osiągnąć takie ambicje tylko w parze z USA.
Brookings Institution i Robert Bosch Stiftung rozpoczną nową współpracę – Brookings – Robert Bosch Foundation Transatlantic Initiative – w celu analizy i pracy nad kwestiami dotyczącymi stosunków transatlantyckich i spójności społecznej w Europie i Stanach Zjednoczonych.
Wrzący – jeszcze nie zamrożony – konflikt w Donbasie wydaje się na dłuższą metę nabierać kształtu.
Aby uniknąć długoterminowej niestabilności w regionie, niekończącej się obecności międzynarodowej i porażki Dayton, interweniujące mocarstwa muszą opracować i zrealizować wyraźną strategię realizacji pokoju, zamiast pozwolić, aby operacja była kierowana przez wydarzenia na miejscu, walczące strony lub środki masowego przekazu.
Ze wszystkich europejskich szefów państw i rządów Emmanuel Macron najlepiej rozumiał, jak zareagować na fenomen Trumpa. W przeciwieństwie do tego stosunki niemiecko-amerykańskie osiągnęły powojenny nadir – Berlin jest obiektem szczególnej wrogości administracji Trumpa.
Przy wyraźnych granicach integracji europejskiej Kemal Derviş wskazuje na potrzebę jasnych, długoterminowych ram dla wielowalutowej UE.
7 września Centrum Stanów Zjednoczonych i Europy w Brookings było gospodarzem rozmowy z sekretarz Albright i Strobe Talbott, wybitnym rezydentem i byłym prezydentem Brookings, na temat zagrożenia faszyzmem i tego, jak możemy uniknąć powtórzenia tragicznych błędów z przeszłości .
Przeglądając różne państwa opiekuńcze w Europie, Christian Bodewig pokazuje, które programy społeczne są skuteczniejsze w zwalczaniu ubóstwa.
Argument przemawiający za budowaniem w przyszłości bardziej stabilnych stosunków amerykańsko-rosyjskich jest już wystarczająco niepopularny w amerykańskiej polityce – nie można go mieszać z sympatyczną lub przychylną interpretacją rosyjskiego autokraty.