Program Car Allowance Rebate System (CARS), czyli program gotówkowy na śmieci, uruchomiony w szczytowym okresie recesji z zamiarem stymulowania gospodarki, tworzenia miejsc pracy i ograniczania emisji, był w rzeczywistości znacznie droższy w przeliczeniu na miejsce pracy niż alternatywne programy stymulacji fiskalnej. Ted Gayer i Emily Parker przeprowadzili szeroko zakrojoną ocenę różnych aspektów programu, od liczby sprzedanych pojazdów po wpływ na PKB, koszt pracy, wpływ na środowisko i rodzaje konsumentów, którzy skorzystali z programu. Wśród innych wniosków stwierdzili, że:
która strona jest lewą burtą statku?
- Program o wartości 2,85 miliarda dolarów zapewnił krótkoterminowy wzrost sprzedaży pojazdów, ale niewielki wzrost zatrudnienia miał znacznie wyższy zakładany koszt na utworzone miejsce pracy (1,4 miliona dolarów) niż inne programy bodźców fiskalnych, takie jak zwiększenie pomocy dla bezrobotnych, zmniejszenie zatrudnienia i podatki od wynagrodzeń pracowników, czy umożliwienie poniesienia kosztów inwestycji.
- Całkowita redukcja emisji nie była znacząca, ponieważ tylko około pół procenta wszystkich pojazdów w Stanach Zjednoczonych stanowiły nowe, bardziej energooszczędne pojazdy CARS.
- Program zaowocował niewielką redukcją benzyny, odpowiadającą jedynie około 2 do 8 dni bieżącego zużycia.
- Jeśli chodzi o efekty dystrybucyjne, w porównaniu z gospodarstwami domowymi, które kupiły nowy lub używany pojazd w 2009 roku bez bonu, uczestnicy programu CARS mieli wyższy dochód przed opodatkowaniem, byli starsi, częściej byli biali, częściej posiadali dom oraz bardziej prawdopodobne, że ukończy szkołę średnią i studia.